Laatste stukkie

28.06.12.Middelburg

Eindelijk ben ik zover om m'n Afrika-reis m.b.t.de reislogger-verhalen af te sluiten.

Bijna een week heb ik nodig gehad om e.e.a. gedurende de reis opgedane indrukken een plaatsje te geven én m'n lijf/geest en hart wat rust te gunnen. Een 3 daagse beeldhouw-workshop in Koudekerke, door 2 Zimbabwaanse kunstenaars gegeven heeft ervoor gezorgd dat ik e.e.a. een plekkje kon geven, én, een beeldje van een Afrikaanse moeder met kind op de rug.

Door de intensieve en aanhoudende zoektocht van Liesbeth in m'n P.C. heb ik de verhalen met bijbehorende foto's gelukkig terug gevonden en hiervan nu een verslag voor jullie; de lieve sponsors en enthousiaste vrienden/familie, die een goede en warme positieve kracht voor mij betekenden gedurende deze "prachtige reis".

Nadat we in aManzamtoti (onder Durban) voor Bobbi Bear de camera met bijbehorende tas, oplader, memorykaart hadden gegeven aan Eureka, de office-manager B.B. , zijn we met het hele team (behalve Jacky) op de foto gegaan op de "Jungle-gym", het sponsor-geschenk van ( en door de vliegende meubelmakers gemaakte speeltoestel) de Zeeuwse vrienden van 3 jaar geleden. En nadat de "medical kit"in de kast van B.B. en de "medical-spoed-tas" was/waren geinstalleerd en uitgelegd aan Eureka e.a. ( ik heb tevens op hun P.C. een overzicht van de aanwezige medicatie, verbandartikelen en de gebruiksaanwijzing), zijn Ot en ik op donderdag  14.06 vertrokken voor onze tocht naar Kaapstad, een kleine 1700 km verderop,en, aangezien je daar op de wegen een gemiddelde van 60 á 70 km per uur haalt,moesten we wel strak plannen en daar we ook nog wat wilden zien van 't prachtige landschap, vertrokken we vaak al om 07.00 uur.

Enige verhalen zijn al door Liesbeth, en later door mij op de log gezet; Transkei bleek een héél leeg landschap, vlg. ingeweiden komt dat doordat de Boeren, toen ze het land moesten verlaten een strategie van "verbrande aarde "toepasten. Er staat bijna geen boom meer en doet leeg en warm/arm aan , met wel prachtig gekleurde hutjes, maar ook met lelijke steden als Kokstad en Mtatta. Mtatta was voor ons een onprettige ervaring en tevens een les in attend-zijn en vertrouwen terug vinden.

We hebben daarna, als enthousiaste kustbewoners, vnl. de kust gevolgd, met prachtige baaien als Jeffrey's bay, Mossel bay, Walter's bay. De kustlijn en de zee waren onze trouwe gidsen op weg naar Kaap de Goede Hoop.

Ondertussen heeft Ot in Jeffrey’s bay gesurfd; mogelijk heeft hij een “split-second”op een golf gestaan, (vlg hem 3 seconden en de golf was 1,5 mtr) en ik een dagje schelpen gezocht, dolfijnen gekeken en effe…. niks. In Hermanus hebben we de eerste walvissen gezien die vanuit de gehele zuidelijke Pacific  -en Indische- en Atlantische oceaan komen om daar te bevallen en weer opnieuw te “maten”en nadat ze de walvis-baby voldoende hebben gezoogd gedurende 3 maanden en het kind verdrievoudigd is ( en de moeder 1/3 van haar gewicht heeft verloren), gaan ze weer weg voor een 9 tal maanden, om vervolgens weer… Dit weten we allemaal door Dave de Beer, een Zuid Afrikaner fotograaf met voorouders in de Achterhoek en Friesland , die we daar ontmoetten en die een pracht fotoboek heeft uitgebracht ( zie internet).

Toen verder naar Kaapstad, waarbij we langs Monkey’s bay kwamen en geloof het of niet ; er zaten apen op de weg, een weg waar je 120 km/uur mag rijden(?)

Op 18.06 ons onderkomen in Houtbaai gevonden, voor 3 nachten een cottage aan de baai met heuse dolfijnen de andere morgen toen we wakker werden! Yes, en yep, hier blijven we tot we Willemijn afhalen op Capetown international airport op dinsdag 19.06 en ik weer terugvlieg op donderdag 21.06.

Dinsdagmiddag nog naar Kaap de Goede Hoop, en daar een prachtig uitzicht over niets dan zee tot Australië en Antartica,en Zuid Amerika. De aardbol en de horizon zijn “echt”rond, ik heb het met eigen ogen gezien. Veel moest ik aan “De scheepsjongens van Bontekoe”denken die met hun zeilschip voor een half jaar naar de Oost gingen en dan weer een half jaar terug, met /zonder scheurbuik. Natuurlijk is het een mooi jongensverhaal, wat ik misschien wel 12 x voorgelezen heb aan m’n jongens Pieter en Otto.

Te bedenken dat Pieter ,als stuurman op de grote vaart, hier ook een keer langs zal varen, ontroerde me en ik heb gezwaaid naar “de andere jongens/mannen/vrouwen”aan boord a van de passerende schepen.

Goede reis en behouden vaart!

Kaapstad was prachtig, het “tafelkleed “over de Tafelberg (wolkendek) was aan-en afwezig, maar de wind was te sterk voor de kabelbaan. Robbeneiland lag stilletjes en zonnig voor de kust van Kaapstad.

Willemijn zag de 2^e dag in onze cottage een echte, springende, etende, spelende walvis, inclusief enorme “splashes”,zoals wanneer jezelf een “bommetje”doet in het water. Puur genieten dus en ook voorbereiden voor m’n terug reis.

Die reis van Kaapstad naar Amsterdam verliep prima, wel lang i.v.m. een stop-over van 7 uur in Dubai,waar ik een vriend tegen ’t lijf liep, maar heerlijk om weer terug te zijn in ’t Zeeuwse land.

De rekening opmakend; ontvangen 900.- euro en door Liesbeth en mij bijgespekt tot 1000,- euro;

- we hebben 400,- euro besteed aan de camera voor sponsering voor Bobbi Bear én de camera als bewijslast-makende beelden voor in Court bij de cases van de misbruikte kinderen.

- de resterende 600,- euro is gereserveerd voor het uitbreiden en water/winddicht maken van de dininghal op Botshabelo bij Magaliesburg. Dit project gaat in september/oktober uitgevoerd worden door Ot’s organisatie tlntd (zie www.tlntd.nl) in samenwerking met de vliegende meubelmakers en de jonge mannen daar op het project van Botshabelo.Dit óók om ze t’beroep van timmerman te leren.

De medische kits ( waarde 200,- euro)in zowel Botshabelo als in eManzamtoti bij Bobbi Bear zijn door gevers van medicatie en verbandmiddelen en Liesbeth en mij gedoneerd.

Ot zal in de komende jaren met o.a. Botshabelo, Bobbi Bear en Let us work ( een organisatie in Durban) verder werken en “skills” d.w.z .de mogelijkheid tot opleiden van de jongeren daar en ze de mogelijkheid bieden een beroep te leren. Dus misschien ga ik nog een keer……………………………..(?),doe ik nog een keer……………………(?)., denk ik aan - hoe substantieel te kunnen helpen.

De emotionele rekening opmakend ; ’t was een unieke,bijzondere reis samen met Otto, veel bijzondere , mooie, sterke, lieve mensen ontmoet en in bijzondere omstandigheden. Veel grote armoede en verdriet bij kinderen en ouderen, maar ook krachtige, vrolijke,mooie mensen met veel levensenergie en plezier. Het land en de dieren zijn prachtig, en de natuur is een beetje zoals het ooit hoorde te zijn.”Er waren leeuwen op de weg”en apen, en olifanten en neushoorns, zebra’s en giraffen en hyena’s  bij de BBQ( in Hluhluwe-park). Jullie support, in alle opzichten , heb ik ervaren als zeer vriendschappelijk en warm.

Dank jullie daarvoor!

Op de uitspraak van de mensen aldaar van Botshabelo, Bobbi Bear bij ’t afscheid - “Hope to see you again ,next year, in South Africa”, kon ik alleen maar zeggen- “See you somewhere in the world”.

Lieve groet, Maria.